Afgelopen week sprak Frank Peters in Miami op het 2e DRRT U.S. congres over Global Investor Protection (23 & 24 oktober 2014). Nieuwsgierig naar de nieuwe ontwikkelingen op het gebied van beleggersbescherming en op zoek naar alternatieve wijzen van het verkrijgen van schadevergoeding, nodigde DRRT diverse experts uit van over de hele wereld om te spreken over de jurisprudentie op dit onderwerp in eigen land. Als vertegenwoordiger van Nederland gaf Frank Peters twee presentaties over beleggersbescherming in Nederland in het algemeen en het Nederlandse antwoord op manipulaties binnen de financiële markt in het bijzonder. Een korte samenvatting!

DRRT is als internationaal advocatenkantoor betrokken bij zaken van zowel binnen- als buitenlandse institutionele beleggers op het gebied van compliance en aandeelhoudersbescherming. In samenwerking met een wereldwijd netwerk van gespecialiseerde kantoren focust DRRT zich op het vergoeden van schade veroorzaakt door fouten van met name beursgenoteerde bedrijven. De uitspraak van het Amerikaans Hooggerechtshof inzake Morrison tegen National Australia Bank van 24 juni 2010  beperkt de bevoegdheid van rechters in de VS zodat beleggers niet altijd meer kunnen procederen in de VS voor aankopen van producten op niet-Amerikaanse beurzen. Dit zal een toename van rechtszaken als gevolg hebben wat betreft beleggingsrecht en het afwikkelen van massaschade buiten de VS.

Het is tegen deze achtergrond dat DRRT de tweede editie van de U.S. Conference on Global Investor Protection organiseert. Dit platform, waar experts van over de hele wereld hun ervaringen en gedachten kunnen uitwisselen, toont het gewicht van het Europees effectenrecht als alternatief voor het Amerikaanse rechtssysteem.

In zijn eerste presentatie gaf Frank Peters een algemene schets van het geavanceerde Nederlandse systeem voor aansprakelijkheidsprocedures. In het Nederlandse systeem van verhaal van massaschade, staan claims van belangenorganisaties die optreden namens alle benadeelden centraal en niet, zoals in het geval van Amerika, de claims van de groep benadeelde partijen zelf. Deze belangenorganisaties kunnen procederen namens alle betrokkenen zonder dat deze bij naam genoemd worden of zelf als partij optreden in de rechtszaak. Echter, dit betreft enkel de vaststelling van aansprakelijkheid. De schadevergoeding moet afzonderlijk geclaimd worden in vervolgprocedures nadat in eerste instantie de aansprakelijkheid is vastgesteld. Een wetsvoorstel om ook schadevergoedingsvorderingen in de initiële procedures toe te staan is op dit moment aanhangig. Daarnaast geldt sinds 2005 dat collectieve schikkingen op Europees grondgebied bindend verklaard kunnen worden voor een gehele groep op ‘opt-out’ basis.

De Nederlandse wet is streng op het punt van “discovery’, dwz. bewijsgaring,  – in beginsel kunnen alleen specifieke documenten waarvan het bestaan bekend is, worden opgevraagd – maar kent een lage drempel wat betreft getuigenverhoor voorafgaand aan de rechtszaak. Daarnaast – en als mogelijk alternatief voor discovery –  biedt de Nederlandse wet ruimte voor diepgaande enquêtes uitgevoerd door onderzoekers, benoemd door het gerechtshof Amsterdam op verzoek van kwalificerende aandeelhouders.

Vervolgens gaf Frank Peters als panellid antwoord op de vraag hoe het Nederlandse systeem omgaat met manipulaties op de financiële markt en illustreerde dit aan de hand van de zaak omtrent de betrokkenheid van Rabobank bij de manipulaties van de LIBOR en EURIBOR tarieven.

Heeft u deze editie van de DRRT U.S. Conference on Global Investor Protection gemist en zou u Frank Peters graag horen spreken? Dat kan: op 26 en 27 januari zal hij nogmaals spreken op een volgende DRRT conferentie in Frankfurt. Kijk voor meer informatie op de website van DRRT.