Taylor

Hans Bousie
11 sep 2017

Is er iets mis met de actie van Taylor Swift? Eerst even bijpraten. Als je tickets wilt kopen voor de Taylor Swift Reputation tour, dan kun je meedoen in het Taylor Swift Tix Programme dat is opgezet door Ticketmaster. Echte fans kunnen daar punten verdienen en met die punten eerder in aanmerking komen voor tickets. Maar de manier waarop je die punten kunt verdienen daar zijn fans woest over. Je moet naar de site van Taylor Swift zelf en op die site kun je dan punten verdienen door haar album of merchandise te kopen. Hoe meer je koopt, hoe meer punten. En zo worden tickets duur.

De achtergrond van dit alles is natuurlijk een zoveelste poging om secondary ticketing, de doorverkoop van kaartjes, te voorkomen. Het is organisatoren van concerten en veel artiesten, een doorn in het oog dat er door middel van zogenaamde “bots” massaal tickets worden opgekocht door handelaren, die dan vervolgens met grote winst worden doorverkocht. Daar wordt al jaren tegen gestreden. Bijvoorbeeld door algemene voorwaarden te hanteren waarin staat dat je de tickets niet mag doorverkopen (zou dat u tegen houden?). Door verhandelde kaartjes ongeldig te maken, zodat fans uiteindelijk niet terecht kunnen bij een concert. Door het aantal kaartjes dat je mag kopen te beperken, et cetera, et cetera.

Nog afgezien van de vraag of dit nu een sympathieke manier is om de fans bij je concert te krijgen, vroeg ik me af of dit eigenlijk wel mag? Ik schrijf al jaren over dit fenomeen, en heb daar inmiddels zelfs een zekere reputatie in gekregen. Zo ben ik in NRC ooit omschreven als Hans Bousie, gespecialiseerd in zwarthandel. Nog nooit zo veel grappige mails gekregen als de dagen daarna. Collega advocaten die mij meldden dat ze nog wat televisies in de aanbieding hadden, die van de auto waren gevallen, of ik die even kon “weg zetten”. En zo werd ik afgelopen week gebeld door een journalist van de Belgische krant De Morgen. Alsof er in België geen entertainment advocaten bestaan.

De journalist vroeg mij of dit nu zo maar mocht? Allereerst bedacht ik dat het een vorm van koppelverkoop is. En koppelverkoop bij een partij met een machtspositie is in mededingingsrechtelijke zin bedenkelijk. En je kunt je voorstellen dat Taylor Swift een zekere machtspositie heeft op de markt van de muziek van Taylor Swift. Maar belangrijker en kwetsbaarder is het volgende. Taylor Swift biedt een dienst aan, zij doet dat als de onderneming Taylor Swift. Zij vraagt voor haar diensten geld aan de organisator van concerten en of aan een tussenhandelaar, so far so good. Maar wat zij niet mag, is zich bemoeien met de prijs die die organisator vraagt voor de tickets. Zoals Wibi Soerjadi ooit probeerde vast te leggen dat zijn cd’s niet voor dumpprijzen mochten worden verkocht en daar voor door de toenmalige NMa op de vingers is getikt (ik deed die zaak toen voor Free Record Shop). Als Taylor Swift samen met Ticketmaster gaat bepalen wat de consumentenprijs is van haar product, dan lijkt mij daar sprake van een verboden kartelafspraak. Hoe raar het ook klinkt, daar gaat zij niet over. Zij mag zich daar niet zo maar mee bemoeien. Een toezichthouder als de ACM of de Europese Commissie kan hoge boetes opleggen. Tot wel 10% van de jaaromzet van de betreffende onderneming, hetgeen in het geval van Taylor Swift (die een miljoen per dag zou verdienen) aardig kan oplopen. En u begrijpt ook de andere kant, de organisator, kan hiervoor worden bestraft. Careful…

Hans Bousie

Naar
boven