Google `Pinkpop` op afbeeldingen. Niemand zal verrast worden door het plaatje dat je dan ziet. Een gestileerde tekening van een meisje met zwarte krullen in een roze bloesje. Dat ziet er zo uit. Voor een ieder een herkenningsteken in de wereld van de live muziek. Voor mij staat de roze pop echter voor heel iets anders. De pop is tientallen jaren geleden ontworpen door mijn voormalig schoonvader Bert Abell, helaas inmiddels overleden. Bert (die ooit van ons de bijnaam opa Bas kreeg omdat hij altijd op de bas, officieel contrabas speelde als wij op bezoek kwamen) ontwierp het logo op verzoek van Jan Smeets, toen al de baas van Pinkpop. Opa Bas was in zijn jonge jaren reclame tekenaar. Bert bedacht al snel de connectie met pink (Pinksteren en roze) en pop (muziek en een pop om mee te spelen). Toen had hij nog een voorbeeld nodig om te tekenen en dat voorbeeld is mijn voormalig echtgenote, toen een klein hummeltje. Inmiddels wat ouder geworden, maar nog steeds in het bezit van zwarte krullen. En wie goed kijkt ziet ook dat het meisje Indische trekken heeft.

Nog altijd als ik de pop zie moet ik aan Bert denken, ik was gek op mijn schoonvader en ook de kinderen waren dol op hem. Als wij met de kleintjes op bezoek kwamen bij opa Bas, inmiddels met pensioen, was hij nog steeds altijd aan het tekenen, met van die dure potloden waarmee je hele fijne lijntjes kunt trekken. En dan stond het `steuntje` al te pruttelen op het fornuis. Opa Bas woonde alleen, maar bleef wel goed voor zich zelf zorgen en was als echte Indischman altijd in de weer met eten. Als hij wist dat we kwamen dan ging hij aan de slag en maakte de meest fantastische gerechten. Hoe vol gevuld ook de pan die op tafel kwam (een van zijn favorieten was fazant met zuurkool) hij noemde het consequent: `een steuntje`, alsof hij een cracker met brie serveerde. Bescheiden. Indisch.

Als het eten op was gingen Bert en ik biljarten (meestal tien over rood) of hij vertelde dat hij met de Holland America lijn was aangekomen in Rotterdam, toen hij in Indonesië niet meer welkom was. En Bert had Nederland omarmd en dan vooral Rotterdam. Feijenoord was zijn club, met een speciale voorkeur voor John de Wolf. Bert hield vooral van Nederlandstalige muziek (en als hij die opzette kwam de bas tevoorschijn). Bert hield van het Wilhelmus. Bert hield van jonge jenever van cryptogrammen, van het Algemeen Dagblad en van practical jokes.

Opa Bas was gescheiden, maar sprak onverminderd vol lof over zijn ex, geen onvertogen woord heb ik hem ooit over haar horen zeggen, hij was een echte creatief en een goed mens. Bert Abell, de geestelijk vader van Pinkpop en de opa Bas van mijn kinderen. God hebbe zijn ziel.

Hans Bousie