Het vlammende betoog van Myrthe Spiteri gelezen? Spiteri, uitgeefster van Young Adult (wat een rot term) liet van het boekenvak geen spaan heel tijdens de al weer vierde Uteregse Boekenvakborrel. Volgens haar ligt het aan het boekenvak (en aan scholen en aan leraren en aan ouders) dat jongeren zo weinig lezen. We weten het allemaal. Tot aan 12 lezen kinderen zich scheel en daarna stort het als een plumpudding in elkaar, althans dat denken we. Volgens Spiteri komt dit door dat wij met zijn allen te weinig doen om lezen voor jongeren interessant te maken.

Dat laatste geloof ik, we doen te weinig, maar we staren ons ook blind op het verkeerde probleem. En dat  is niet dat jongeren niet lezen, ze lezen meer dan ooit. Ze lezen alleen geen boeken. Ze lezen tekst, eindeloos veel tekst, hele lappen tekst, elke dag opnieuw op hun telefoon. Ik geef je op een briefje dat de jongeren van vandaag de dag veel meer lezen dan de generaties zonder mobiele telefoon. En niet alleen dat, jongeren zijn ook allemaal schrijver geworden, immers die tekst die ze met zijn allen lezen wordt ook met zijn allen geschreven. Ik heb twee young adults over de vloer, althans als ze niet in bed liggen, en ik zie dat ze voortdurend met tekst communiceren, overigens ook veel met filmpjes, ik denk de jongens iets meer dan de meisjes. Het enige wat ze minder lijken te doen dan voorheen is praten. Als ik mijn dochter hoor zeggen dat ze iets met een vriendin heeft besproken, dan kan ze daarmee bedoelen dat ze teksten heeft gedeeld met iemand die alleen maar haar vriend is op Insta en niet in real life.

Als nu jongeren zo verschrikkelijk veel lezen (al eens onderzoek naar gedaan hoeveel tekst er door de doelgroep wordt geconsumeerd per dag?), en ze lezen dat allemaal op hun mobiel, dan kunnen we een aantal stevige conclusies trekken. Jongeren lezen en schrijven meer dan ooit. Dus ontlezing bestaat niet. De mobiel is niet de concurrent van het boek, nee de mobiel zou het platform moeten zijn waarop jongeren nog meer lezen en ook meer dan korte boodschappen.

Ik heb een vergezicht. Een platform waarop jongeren kunnen `praten` met elkaar en waarin het cool is om de zaken zo mooi en uitgebreid mogelijk te formuleren. Waar jongeren kunnen lezen hoe andere jongeren hun leven leiden, zodat ze zich niet hoeven te verplaatsen in de man van middelbarre leeftijd met midlife crisis. Is dat niet iets voor CPNB om daar eens naar te kijken, samen met uitgevers waar het geld nog tegen de plinten klotst (iets voor jou Mai?). Omarm de mobiel en biedt daar aan waar je doelgroep is en hou op met zeuren over ontlezing.

Hans Bousie