Een tevreden zucht ging door het boekenvak. We mogen binnenkort weer boeken met korting kopen, er is speciaal voor ons boekenvakkers een uitzondering geschapen in de Wet op de vaste Boekenprijs.

Die wetswijziging, die onder de foute naam `collegiale korting´door het leven gaat (immers het gaat niet om korting voor collega’s, maar om werknemerskorting), was door Harry Kramer, baas van de Koninklijke Vereniging van het Boekenvak, KVB, een jaar geleden al aangekondigd. Dat is grappig, dat hij al weet dat die korting er gaat komen. Ik heb op school altijd geleerd dat Nederland een parlementaire democratie kent. Zoals mij voorheen, als zoontje van gelovige ouders, was wijs gemaakt dat er maar één geloof was, namelijk het Christelijke, zo leerde ik dat de parlementaire democratie, de enige juiste maatschappelijke ordeningsmethode was. In een parlementaire democratie, zo legde mij de geschiedenisleraar uit komen beslissingen tot stand, doordat parlementariërs, zonder last en ruggespraak, het debat voeren in de tweede kamer en uiteindelijk op die manier beslissen of wetten al dan niet worden aangenomen. Mooi systeem, als het werkt.

Dan nu de Wet op de vaste Boekenprijs. In nauw overleg tussen de toenmalige staatssecretaris van OC&W Aad Nuis en de bedenker van de wet Boris Dittrich (allebei D’66) en na zorgvuldige consultatie van de betrokken ambtenaren van OC&W (die voor waren) en na het passeren van de betrokken ambtenaren van EZ (die tegen waren), is de wet door de Staten Generaal geduwd. Daar ging een mooi staaltje lobbywerk aan vooraf. Zo’n mooi staaltje dat in een wereld die wordt geregeerd door het mededingingsrecht, de boekenbranche het voor elkaar kreeg een wet aangenomen te krijgen, waarbij slechts boeken een vaste prijs kennen en alle andere cultuurdragers (DVD’s, CD’s, toegangskaartjes voor schouwburgen etc.) niet.

Een tranen trekkende uitleg ging daarbij. Dankzij een vaste prijs die voor iedereen geldt, houden we in Nederland een netwerk aan breed gesorteerde boekhandels in stand. Als je er in gelooft een prachtig streven. Mooi, idealistisch en eindelijk niet gedreven door de God van het geld. Nobel ook, de vaste prijs geldt voor iedereen, dus ook voor boekverkopers (je moet iets over hebben voor het goede doel) en voor auteurs (ja, zelfs auteurs dragen hun steentje bij, zij mogen hun eigen boek niet met korting kopen).

Maar zo mooi als het hierboven lijkt, is het allemaal niet. Immers door het boekenvak is krachtig gehamerd op het invoeren van een korting voor werknemers in het boekenvak. Huh? Waarom zouden die korting moeten krijgen? Kunnen we die korting niet beter voorbehouden aan mensen met een uitkering of terminaal zieken of tbs-ers? Moeten boekenvakkers dan niet bijdragen aan de ideale boekenwereld?

Ik heb niemand horen uitleggen waarom mensen in het boekenvak als enigen onder de Wet op de vaste Boekenprijs korting zouden mogen krijgen. De redenering is slechts: “vroeger was het ook zo”. Ja, gouden argument, vroeger had je geen drempels alleen maar kuilen. En de auteurskorting (die was er vroeger namelijk ook)? Nee, die komt om onbegrijpelijke redenen niet terug. En zo kan het bestaan dat het hypocriete boekenvolkje straks als enige soort in Nederland weer kan genieten van korting op boeken, terwijl de categorie die daar echt een van God gegeven recht op heeft, namelijk de auteurs, er mooi naast pissen. En iedereen die verder probeert boeken onder de vaste prijs te verkopen, wordt door diezelfde kortingvretende boekenvakkers fanatiek vervolgd en aan de schandpaal genageld.

Die wet wordt er wel door heen gejast, democratie of niet, maar elke boekenvakker die zichzelf korting toedicht en die aan de auteur onthoudt zou zich dood moeten schamen.